Het huwelijk, gezien als geschenk van God, is ook voor Joodse paren een belangrijke religieuze gebeurtenis. Ondanks verschillen tussen orthodoxe en liberale bruiloften, alles speelt zich af onder de Choepa.
Voorbereiding
Dat de huwelijksvoltrekking niet alleen een vreugdevolle, maar ook een ernstige zaak is, zien we aan de voorbereidingen. Zo is het regel dat het aanstaande paar, op de dag van de bruiloft, tot aan de eigenlijke huwelijksvoltrekking, vast. Vanaf zonsopgang wordt niets gegeten of gedronken. Met het nemen van een ritueel bad (mikwe) laat de bruid zien haar leven te willen louteren/heiligen, alvorens het nieuwe leven in te gaan met haar man.
De Choepa
De Choepa (Hebreeuws: bedekking) staat centraal bij de plechtigheid. Deze ‘trouwhemel’, op vier palen, symboliseert het dak waaronder het paar straks samen zal wonen. De rabbijn leidt de dienst meestal in de synagoge. Noodzakelijk is dat echter niet. Elke zaal is geschikt en in warmere streken wordt zelfs onder de blote hemel getrouwd – liefst bij volle maan! Bruid en bruidegom worden door hun vader resp. moeder naar hun plaats, onder de choepa, geleid en kan de plechtigheid beginnen.
De Ketoeba
Onder het toeziend oog van de beide getuigen (Joodse mannen van ‘onbesproken gedrag’) ondertekent de bruidegom de huwelijksakte (Ketoeba). Dit Joodse huwelijkscontract is een prachtig versierd document, waarin de verplichtingen van de man ten opzichte van zijn vrouw staan opgesomd. Bij de vele wetten en plichten betreffende het Joodse huwelijksleven staat wederzijds respect op de voorgrond. Toch wordt (in orthodoxe kringen) de ketoeba alléén door de bruidegom getekend. De akte wordt voor de aanwezigen voorgelezen; openbaar belooft de man zijn plichten na te zullen komen.
Inzegening
De eigenlijke inzegening vindt nu plaats met het uitspreken (of zingen) van de sjewa brachot (de zeven zegenspreuken). Hiervoor worden o.a. de psalmen 110, 128 en 150 gebruikt. Dan volgt de feitelijke voltrekking van het huwelijk: het overhandigen van de trouwring. De bruidegom schuift een gladde, gouden ring aan de rechter wijsvinger van zijn bruid. Daarbij zegt hij: “Nu wordt jij mij tot echtgenote geheiligd door deze ring, volgens de wet van Mozes en Israël.” Bij liberale Joden geeft ook de vrouw haar man een ring. Zij zegt, met de woorden van Hooglied: “Ik behoor mijn geliefde en mijn geliefde behoort mij.”
Scherven
Nu is het moment aangebroken ‘het glas te breken’. Nadat hij de bijbehorende lofzeggingen heeft uitgesproken, trapt de bruidegom een glas stuk (symbolisch herinnerend aan de verwoeste Tempel). De stilte, waarin iedereen duidelijk het glasgerinkel kon horen, wordt nu verbroken door een luid mazzel tov! (veel geluk!), dat van alle kanten het paar wordt toegewenst. Dan trekt het stel zich terug in een aparte kamer, waar zij samen wat eten. Symbolisch wordt daar de eenwording voltrokken, waarvan Genesis 2:24 al spreekt: “Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot één vlees zijn.” Hierna volgt het gezamenlijke bruiloftsmaal. Een vrolijk samenzijn, waar het pasgetrouwde paar wordt overladen met felicitaties en zegen.
Deel dit artikel via
