Veelgestelde vragen

De Thora zijn de eerste vijf boeken van Mozes; Genesis, Exodus, Leviticus Numeri en Deuteronomium. Tegelijkertijd wordt het woord Thora soms gebruikt als een pars-pro-toto voor het geheel aan Joodse wetten en bepalingen. Tenach is de benaming in het Jodendom voor wat we in het christendom het Oude Testament noemen. Het is een Hebreeuwse acroniem van de eerste letters van de drie hoofdelen van het Oude Testament: Thora, Nevi'im (profeten) en Ketoeviem (geschriften).
De Talmoed is het belangrijkste boek met commentaren van rabbijnen uit de Oudheid.

Over de hele wereld zijn Joodse gemeenschappen te vinden. Veel van hen groeien dus op met de taal van het land waar ze wonen. Voor degenen die buiten Israël wonen is het niet gebruikelijk een eigen Tenach te hebben en al helemaal niet in hun eigen taal. Vandaar dat we tweetalige Tenachs aanbieden met op de ene pagina het oorspronkelijk Hebreeuws en op de tegenoverliggende pagina hun moedertaal. Veel van de Nieuwe Testamenten die we verspreiden hebben dezelfde opzet zodat men moeiteloos verder kan lezen. Hierbij is het Hebreeuws een vertaling van de Griekse grondtekst.

Wij zijn ervan overtuigd dat de Tenach en het Nieuwe Testament inhoudelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Maar er zijn diverse situaties waarin we maar een van de twee geven. De meeste Israëli’s krijgen bijvoorbeeld al een Tenach op school of in het leger. Het is voor hen vaak makkelijker om op straat alleen een klein Nieuw Testament aan te nemen. Andersom ontmoeten we buiten Israël ook veel religieuze Joden voor wie het Nieuwe Testament aannemen een te grote stap is. Door hen de Tenach los aan te bieden kunnen zij zelf de Messiaanse profetieën lezen. Maar als wij de mogelijkheid hebben geven wij bij voorkeur een Tenach en Nieuw Testament samen.

Jazeker, Paulus zegt dat ‘hun de woorden van God zijn toevertrouwd’ (Rom. 3:2). Lukas is de enige schrijver waarvan wordt bediscussieerd of hij Joods is. Maar ook de setting van het Nieuwe Testament is typisch Joods. Net als de Tenach begint het met een geslachtsregister, het speelt zich grotendeels af in en rond de Tempel en de synagoge, en regelmatig wordt de Tenach geciteerd.

Zelfs Abraham werd niet gerechtvaardigd op basis van het verbond, maar op basis van zijn geloof (Gen. 15:6). Redding op basis van het verbond zou redding op basis van geboorte betekenen. Johannes spreekt dat duidelijk tegen: “Denk niet dat u bij uzelf kunt zeggen: Wij hebben Abraham als vader… (Mat. 3:9). De apostelen zetten later zelfs hun leven op het spel om hun volksgenoten te bereiken met de boodschap van Jezus de Messias. Zij waren doordrongen van de noodzaak daarvan, want zij waren erbij toen Jezus zei: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” (Joh. 14:6).

Als christenen moeten we ons goed beseffen wat het Joodse volk is aangedaan uit naam van Christus. Tegelijkertijd zijn er talloze voorbeelden van christenen die, op basis van de Bijbel, hun leven op het spel hebben gezet om Joden te redden. Zo houdt de Holocaust ons ook een spiegel voor met de vraag in welke lijn we willen staan: die van christenen die wegkeken of die van christenen die zich inzetten voor het Joodse volk?
Verder moeten we ons afvragen of menselijk handelen de kracht en het belang van het Evangelie beïnvloedt. Paulus noemt zichzelf ‘de voornaamste van de zondaars’ omdat hij een godslasteraar, vervolger en verdrukker was (1Tim. 1:12-16). Zijn verleden spoorde hem des te meer aan de kostbare boodschap van het evangelie te brengen.
We beseffen ons dat deze vraag zich hiermee niet volledig laat beantwoorden. Wie er meer over wil lezen kunnen we het boek ‘Joden hebben Jezus niet nodig en andere misvattingen’ van de Messiaanse gelovige Avi Snyder aanraden.

God koos het volk Israël uit omdat Hij van hen hield (Deut. 7:7-8). Dezelfde liefde zien we ook bij de Heere Jezus: Hij is bewogen met hen en huilt om hen (Mat. 9:36, Luk 19:41). En in navolging van Christus is Paulus bereid om, indien het mogelijk was, zijn eigen redding voor hen op het spel te zetten (Rom. 9:1-2). Het is de liefde van Christus die ons ook vandaag dringt om het Joodse volk te bereiken met de Messias.

In Israël krijgt bijna iedereen een Tenach op school of in het leger. Echter, religieuze Joden lezen in de praktijk vaker de Talmoed of andere rabbijnse geschriften. Van de Joodse Israëli’s geeft maar 14% aan regelmatig de Bijbel of Talmoed te lezen.Buiten Israël is het bezitten van een Tenach niet zo vanzelfsprekend. Men leest de Tenach eerder in de synagoge dan thuis. Een Tenach is hun eigen taal geven is dus erg belangrijk.

Jazeker, er zijn maar weinig landen in het Midden-Oosten waar je zo vrij bent als in Israël. Er zijn maar twee beperkingen: Je mag niet evangeliseren onder minderjarigen en niet door middel van omkoping.

Dat komt inderdaad voor. Maar, zoals we in Handelingen al zien, hebben evangelisten altijd en overal met weerstand te maken. Het is eigen aan het evangelie. Maar gelukkig is er ook een andere kant. De meeste mensen die we ontmoeten reageren juist heel vriendelijk.

Paulus schrijft dat in de toekomst ‘heel Israël zalig zal worden’ (Rom. 11:26). Toch schrijft hij een paar verzen eerder (vs. 14) dat hij probeert ‘enigen te behouden’. Blijkbaar gaat het in vers 26 over het volk dat dan leeft, en niet over elke Jood vandaag.

Paulus benoemt juist dat de bedekking ‘wordt tenietgedaan in Christus’ (2 Kor. 3:14). Bij de verharding zegt hij dat er ‘voor een deel’ over hen is gekomen (Rom. 11:25). Het gaat dus om een gedeeltelijke en tijdelijke situatie. De Messiasbelijdende Joden en Paulus zelf zijn daar het bewijs van!

Nee, de Bijbels worden speciaal ontwikkeld voor het Joodse volk. Elke Bijbel die wij verkopen kunnen wij niet meer weggeven. Wij adviseren om voor taalstudie een interlineaire Bijbel aan te schaffen, en een goede cursus Klassiek Hebreeuws.

Zolang we samen het evangelie kunnen brengen, doen we dat graag. Wereldwijd werken we dan ook met diverse organisaties samen.

Het korte antwoord is: Overal. Maar buiten Israël zijn de grootste gemeenschappen te vinden in Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Er zijn nog kleine Joodse gemeenschappen in delen van de Arabische wereld, maar de meesten zijn grotendeels naar Israël geëmigreerd.

Wij richten ons op bijbelverspreiding, waar ze ook wonen, ons gebed en verlangen is dat ze thuiskomen bij hun Messias.

De Tenach, het Oude Testament, is grotendeels geschreven in het Hebreeuws. Ook rabbijnse geschriften als de Talmoed gebruiken het zogenaamde klassiek Hebreeuws. De taal wordt eigenlijk alleen nog gebruikt door religieuze Joden voor studie, gebeden en andere godsdienstige doelen.
Op basis van het klassiek Hebreeuws ontwikkelde Eliëzer Ben Jehoeda (1858-1922) het Ivriet of modern Hebreeuws. Dat is de taal die nu in Israël gesproken wordt. Vanwege technische ontwikkelingen had de taal veel nieuwe woorden nodig, maar ook de zinsbouw is anders. Vandaar dat het voor niet-religieuze Israëli’s vaak erg moeilijk is het klassiek Hebreeuws te begrijpen.

Er wordt nog weleens gezegd dat het geloof in Jesjoea niet samengaat met een Joodse identiteit. Best vreemd eigenlijk, aangezien Jesjoea's eerste volgelingen grotendeels Joods waren en dat ook bleven! Ook nu zijn er veel Joodse gelovigen die geen tegenstrijdigheid ervaren met hun Joodse identiteit. Integendeel zelfs, in het boek 10 Joden 1 Messias ontmoeten we bijvoorbeeld Avicahi, die zegt: "[V]oor mij betekent Joods-zijn verbonden zijn met de cultuur en het volk. Het betekent God in gedachten houden en alles erkennen wat Hij voor Zijn volk heeft gedaan. Ja, ik ben Joods omdat ik voortkom uit Israël, maar geloven in de Joodse Messias maakt me compleet Joods." Of Loren die zegt: "Als een Jood de Koning van de Joden volgt, is dat het meest Joodse wat hij kan doen. Het doet er niet toe wat mensen of leiders van de gemeenschap zeggen. Het gaat erom wat God zegt dat de waarheid is. En de waarheid is dat Jezus de Messias is, en dat Hij onze Joodse identiteit kan volmaken."
Meer weten?