Dochter van de Holocaust

Geleid door angst

Ik ben opgegroeid in een beladen Joods gezin; mijn vader was een Holocaustoverlevende en mijn moeder was een door angst geteisterde dochter van Hongaarse immigranten. De diepe sporen die Auschwitz in het emotionele en psychische leven van mijn vader had getrokken, waren ook deel van mijn leven geworden. Heel vaak vroeg ik me af waarom er altijd zo’n donkere sombere wolk boven mijn hoofd leek te hangen. Onbewust zaaide mijn vader angst bij ons en leerde hij ons dat de wereld een verschrikkelijke, angstaanjagende plek was. Hij was daardoor overbezorgd en zeer beschermend. Als we weleens wat later thuiskwamen en vergaten te bellen, was hij doodsbang en verkeerde in alle staten.

Nachtmerries

Ik herinner mij hoe ik vroeger vaak wakker werd van mijn vaders gehuil tijdens zijn nachtmerries. In zijn dromen probeerde hij dan uit het kamp, deze ‘gehemum’ (Jiddisch woord voor hel) te ontsnappen. Mijn moeder moest hem altijd wakker maken om de nachtmerries te stoppen. Mama stierf toen ik veertien jaar was. Haar ‘nachtelijke taak’ werd door haar kinderen overgenomen, want de dromen gingen door. Mijn vaders gejammer en kreten waren hartverscheurend. Jong als we nog waren, konden we ons niet voorstellen wat hij allemaal had doorgemaakt. Tijdens onze tienerjaren sprak mijn vader namelijk nooit over de verschrikkingen van de Holocaust. Dat deed hij eigenlijk pas aan het einde van zijn leven.

Eerste aanraking met Jesjoea

Het goede van onze Joodse opvoeding was wel dat we wisten dat God bestaat. Hoewel het Judaïsme meer een ritueel was, hield ik me onbewust vast aan de beperkte kennis die ik over God had. Het enige wat ik over Jesjoea wist, was de beschuldiging dat wij, Joden, Hem hadden gedood en dat maakte me bang. Ik kan me nog heel goed herinneren dat wij, na het bezichtigen van de kerstboom bij het Rockefeller Center, door Manhattan reden en ik ineens een enorme afbeelding van Jesjoea zag. Het was helemaal niet eng. Ik vond de afbeelding namelijk zo mooi en diep in mijn hart verwonderde ik me over Hem.

Depressie en angst

Op twintigjarige leeftijd stapte ik in het huwelijksbootje. Ik dacht dat ik door het huwelijk en het verlaten van mijn familie een beter leven zou krijgen. Toch bracht het, en zelfs de geboorte van onze zoon Jeremy, niet wat ik ervan verwachtte. Ik raakte in een zware depressie en werd overvallen door een diepe angst.

Joden geloven niet in Jezus!

Mijn man en ik hebben op verschillende plaatsen in de  buurt van New York gewoond, waaronder Stamford. Terwijl ik op een dag de was deed in de kelder van de flat, begon een buurvrouw mij te vertellen over de Heere Jezus. Het kwam totaal onverwacht. Ik reageerde kwaad: “Ik ben Joods. Ik wil dat niet horen” en liep boos weg.

Wat als Jezus de Messias is?

Op een dag kwam mijn zus op bezoek. We lagen gezellig samen op mijn bed te kletsen. Ineens zei ze: “Wat zou jij ervan zeggen als ik je vertelde dat Jesjoea de Messias is waar het Joodse volk op wacht?” Een aantal minuten was ik stil. Ik dacht na over wat ik van Jezus wist. “Het klinkt logisch”, antwoordde ik uiteindelijk. Ik moest vooral denken aan hoe mensen Zijn dood en opstanding prezen. Dat idee gaf me een gevoel van vrede. Jesjoea was tenslotte een Joodse Man en hoe konden Joodse mensen dat negeren? Ik denk dat ik me op dat moment realiseerde dat God meer was dan alleen een begrip. Door Jesjoea werd God werkelijkheid voor mij. Hij zou weleens dé Helper kunnen zijn Die ik zo hard nodig had om mijn leven weer op de rit te krijgen. Hét Antwoord op mijn vragen over mijn verleden, de Holocaust en de altijd aanwezige en onvoorspelbare boosheid van mijn moeder. Ik zou zelfs niet meer angstig hoeven te zijn en mogelijk zelfs gelukkig kunnen worden.

Puzzelstukjes vallen in elkaar

Mijn zus begon me vanuit de Tenach Jesjoea te laten zien. Ze begon met Jesaja 9:5: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst”. In dit Bijbelgedeelte kwam duidelijk het Joods-zijn van Jesjoea en het Evangelie naar voren. Jesaja was een Joodse profeet die sprak over de Zoon van God. Vervolgens lazen we in Leviticus 17:11 over de noodzaak van verzoening door het bloed van een levend offer, om zo de prijs te betalen voor onze zonde en door God gerechtvaardigd te kunnen worden. Het vasten met Jom Kippoer was voor mij altijd betekenisloos geweest; niet meer dan een jaarlijks ritueel. Er moest meer zijn om in Gods ogen rechtvaardig te kunnen worden. De Joodse Bijbel bevestigde dat Jesjoea de ‘Kippora’ (verzoening) was Die God voor de mensheid had bestemd.

Zijn rust en vrede

Sinds ik Jesjoea ken, ben ik niet langer bang dat mijn volk (en dus ook ik) iemands God heeft vermoord, zoals velen beweren. Ik ben verlost van deze diepe angst. Jesjoea is mijn God en Verlosser en Zijn liefde beschermt mij. Ook is ‘uitverkoren zijn’ voor mij niet langer een woord dat ik haat. Het geeft nu een vaste grond en betekenis in Jesjoea. Natuurlijk zal ik altijd mijn achtergrond en herinneringen meedragen, maar ik voel me nu wel bevrijd van die sombere en duistere angsten. Ja, ik ben een dochter van de Holocaust, maar behoor nu ook tot een andere, grote familie: de Gemeente van Jesjoea HaMasjiach!