“Laten we Jeruzalem een cadeau geven!” In meerdere filmpjes op YouTube doet Yehuda Glick zijn hartstochtelijke oproep. Het cadeau voor het vijftigjarig jubileum van de herenigde stad moet volgens hem een verbond zijn: Het Jeruzalemverbond van vrede.
Het verbond ondertekenen is niet moeilijk. Met het invullen van een paar gegevens op www.jerusalemof- peace.com kan iedereen Jeruzalem erkennen als de Bijbelse stad van vrede. Het verbond moet dan ook breed gedragen gaan worden.
Vijfentwintig jaar geleden werd er ook al een Jeruzalemverbond gesloten, maar dat werd alleen ondertekend door Israëlische hoogwaardigheidsbekleders en Joodse geestelijk leiders. Dit document hangt in de Knesset naast de Onafhankelijkheidsverklaring van Israël. Glick hoopt nu dat dit nieuwe verbond zal worden ondertekend door ‘een wereldwijde coalitie’ van miljoenen mensen.
POLITIEKE DOELEN
Glick begon zijn project toen hij in mei 2016 parlements- lid werd. Zijn kantoor kreeg de naam ‘Jerusalem of Peace’. Daarmee werd voor het eerst in de geschiedenis het kantoor van een parlementslid niet naar de volksvertegenwoordiger zelf vernoemd. Het Jeruzalemverbond is naast een steunbetuiging ook een statement dat alle landen hun ambassade moeten verhuizen van Tel Aviv naar Jeruzalem. Daarmee krijgt het een politieke lading. Inmiddels hebben alleen de Verenigde Staten en Guatemala dit gedaan. Het is – op zijn zachtst gezegd – een doorn in het oog van de Arabische landen. Men erkent Jeruzalem daarmee namelijk als de hoofdstad van de staat Israël en niet van een Palestijnse staat.
RELIGIEUZE DOELEN
Glicks politieke doelen zijn vermengd met religieuze oogmerken. Voordat hij Knessetlid werd, was hij jarenlang directeur van het Tempelinstituut en leider van Haliba. In die rollen zette hij zich in voor de herbouw van de Tempel
en het recht voor Joden om op de Tempelberg te bidden. Deze doelstellingen klinken door in de missie die hij voor zichzelf als volksvertegenwoordiger heeft geformuleerd: “Mijn werk binnen de Knesset is gefocust op het versterken van solidariteit binnen de Israëlische samenleving, het Joodse volk en tussen religies in de wereld. Daarnaast staat op mijn agenda: het aanhalen van banden tussen Joden en moslims, het invoeren van een nationale sabbatsrust, het aanmoedigen van Bijbelstudie en het versterken van de Joodse banden met de Tempelberg”.
Dit alles heeft tot doel om vrede te bereiken: “Ik geloof dat vrede ligt in de erkenning van Jeruzalem met de Tempel- berg als het wereldcentrum van vrede en verzoening”. Op een verzoeningsconferentie voor christenen en Joden vertelde Glick wat zijn definitie van de vrede van Jeruza- lem is: “De tegenhanger van Jeruzalem als stad van vrede is Babylon. In de Thora staat dat Babylon een stad is waar iedereen hetzelfde handelt en spreekt. Dat klinkt heel mooi. Maar dat is niet zo. God heeft ons verschillend geschapen. De grootste vijand van God zijn zij die namens God spreken op een exclusieve manier. God is niet exclusief, maar inclusief. Hij wil dat er harmonie is. Dat is het concept van de Tempelberg als een huis van gebed voor alle volken. De volken hoeven zich niet te bekeren, maar alleen tot God te bidden. Vrede is erkennen dat God ons verschillend geschapen heeft. En Hij wil dat wij onze onderlinge verschillen accepteren”.
VREDE EN GERECHTIGHEID
In Glicks woorden herkennen we het taalgebruik van de Bijbel, maar de boodschap is totaal anders. De voorwaar- de voor vrede, is gerechtigheid, zegt Jesaja (Jes. 9:6; 32:17). Het zijn namelijk onze ongerechtigheden die ‘scheiding maken tussen ons en God’ (Jes. 59:2). Geluk- kig mocht de profeet ook vooruitkijken naar de Messias Die de oplossing zou bieden: “Hij is om onze overtredin- gen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem” (Jes. 53:5).
Een vrede die alle verschillen accepteert, kan dan ook nooit een Bijbelse vrede zijn. Met de verschillen worden namelijk ook de ongerechtigheden geaccepteerd. Het Oude Testament hamert, in tegenstelling tot Glicks overtuiging, telkens op de noodzaak van bekering: “Wend u tot Mij, word behouden, alle einden der aarde, want Ik ben God en niemand anders” (Jes. 45:22). Over ‘exclusief’ gesproken! God is exclusief, omdat Hij in de Messias de enige oplossing voor de ongerechtigheden heeft gegeven.
VERBOND EN TEMPELDIENST
De profeet Daniël verbindt, net als Glick, de toekomstige tempeldienst aan een verbond: “Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden” (Dan. 9:27). Deze woorden zijn echter geen aanmoediging tot een vredesverbond of herstel van de tempeldienst. Er komt inderdaad een vredesverbond waarbij de offerdienst waarschijnlijk opnieuw wordt ingesteld in de herbouwde tempel. Deze offerdienst zal echter abrupt vervangen worden door een afgodsbeeld (Dan. 11:31). Jesaja noemt het dan ook ‘een verbond met de dood’ (Jes. 28:15). Jeremia waarschuwt voor een schijnvrede (Jer. 6:14; 8:11; 9:8). Paulus vat het als volgt samen: “Want u weet zelf heel goed dat de dag van de Heere komt als een dief in de nacht. Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen, zoals de barensweeën een zwangere vrouw, en zij zullen het beslist niet ontvluchten” (1 Thess. 5:2-3).
Moeten we concluderen dat Daniël profeteerde over het verbond van Glick? Ik geloof dat dat een overhaaste conclusie is. We mogen in het Jeruzalemverbond van vrede wel een opmars naar het eindtijdscenario zien. Wanneer er straks in de Knesset twee Jeruzalemverbonden hangen, is de weg gebaand voor een derde verbond. Daarnaast maakt een ‘wereldwijde coalitie’ van mensen en religies het voor een toekomstige wereldleider makke- lijker daar de leiding over te nemen. Glicks verbond is dus vooral een teken van de tijd waarin we leven.
EEN ANDER CADEAU
Mogen we Jeruzalem dan geen cadeau aanbieden? Natuurlijk wel! Laten we de stad wijzen op hét Cadeau van vrede. Het is al eens aangeboden, maar toen niet aangenomen. De Heere Jezus huilde over Jeruzalem toen Hij zei: “Och, dat u ook nog op deze uw dag zou onderkennen wat tot uw vrede dient! Nu echter is het verborgen voor uw ogen” (Luk. 19:41-42). Denk daarbij nog eens aan Jesaja's woorden: “De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem”. Die vrede mogen wij verkondigen aan Sion (Rom. 10:15)!
Ondertussen mogen we uitkijken naar het verbond van vrede dat God met Israël zal sluiten. Dan zal de Vrede- vorst Zelf in hun midden zijn: “Mijn Knecht David zal tot in eeuwigheid hun Vorst zijn. Ik zal met hen een verbond van vrede sluiten. Het zal een eeuwig verbond met hen zijn, Ik zal hun een plaats geven en hen talrijk maken, en Ik zal Mijn heiligdom in hun midden zetten tot in eeuwigheid” (Ezech. 37:25-26).
Bronnen: www.jerusalemofpeace.com, www.tiny.cc/glick1, www.tiny.cc/glick2
Lees ook:
Opnieuw tempelpriesters in opleiding
De derde tempel en de drie religies
De gouden menora
De Mizrak Katan
Deel dit artikel via
