De Joodse Michael Brown (doctor in de talen en literatuur van het nabije Oosten) geeft lezingen, schreef tal van boeken en artikelen en debatteert met rabbijnen op radio en televisie. Maar dat alles wél na een 180 graden ommezwaai.
“Ik brand in de hel!”
Ik was pas 16 jaar oud, maar al erg trots op mijn drugs- gebruik! Totdat ik door een overdosis verward en totaal gedesoriënteerd raakte. Ik zat op de stoep; dacht dat ik dood was en in de hel terecht was gekomen. Op dat moment liep een vriend van mijn ouders met zijn hond voorbij. “Ik brand in de hel!”, schreeuwde ik en vroeg me nog af waarom hij zijn hond in de hel uitliet. Toen hij doorliep, nam ik een besluit: “Ik spring voor de eerste de beste auto die voorbij komt”. Even later kwam er een auto de hoek om. Ik sprong er voor. Met piepende remmen kwam de auto vlak voor me tot stilstand... Het waren mijn ouders! De man met de hond had hen gewaarschuwd.
Een wonderlijk proces
Geboren in 1955, in New York, kreeg ik een conservatief Joodse opvoeding. Na mijn Bar Mitswa wilde ik graag in een band spelen. Rock was mijn favoriete muziek. Ik wilde zijn als mijn idolen. Ik gebruikte marihuana en hasj; ging aan de LSD en daarna zelfs aan de heroïne. Ondanks alles dacht ik dat ik eigenlijk wel een goed mens was. In 1971 begonnen mijn beste vrienden een kleine evangeliegemeente te bezoeken. Waarom? Omdat twee leuke meisjes daarheen gingen! Die gingen omdat hun oom er voorganger was en ... hun vader voor hen aan het bidden was. Ik ging ook, niet voor de dienst, maar om mijn vrienden tegen te houden. Ik verloor de strijd! Door de liefde van die mensen begon ik mezelf steeds meer als een mislukkeling dan als een ‘coole’ tiener te zien. God had een wonderbaarlijk proces in mij op gang gebracht.
Hoe kan ik als Jood in Jezus geloven?
Toen ik weer een keer in die kerk kwam, besefte ik ineens dat Jezus voor mij gestorven was, dat Hij de straf had betaald die ik had verdiend. Tegelijk dacht ik: “Maar hoe kan ik als Jood in Jezus geloven?’ Ik dacht altijd dat Jezus er alléén voor de heidenen was. Maar er was nog een veel groter probleem. Jezus volgen en in een juiste relatie met God komen, betekende dat ik moest breken met mijn zonden. Eigenlijk wilde ik dat helemaal niet! Daarbij was ik te trots om te erkennen dat ik het mis zou kunnen hebben. Toch won Gods goedheid en geduld het van mijn koppigheid, trots, zondige gewoonten en mijn religieuze misvattingen. De Hemelse Vader greep in en liet mij zien dat ik schuldig was in Zijn ogen. Hij bracht de verdorvenheid van mijn hart aan het licht en liet mij een nieuwe en betere weg zien. Eind 1971 was ik een nieuw mens!
Deel dit artikel via
