We zien op veel plaatsen in de Bijbel dat God het heilige afscheidt en voor Zichzelf apart zet. Het Hebreeuwse woord voor zand (chol) is hetzelfde als het woord voor ‘seculier’ of ‘gewoon’ – dat wat niet heilig of apart gezet is.
Soms maken we in Israël zware zandstormen mee, die zelfs dodelijke gevolgen kunnen hebben, omdat ademhalen een stuk moeilijker wordt. Een dichte, gele mist van zanddeeltjes kan dagenlang in de lucht hangen. Het zorgt voor een onwerkelijke en onprettige omgeving. Totdat de lucht opklaart en de hemel weer blauw wordt. Een paar jaar geleden hadden we een zandstorm tijdens de ‘tien verschrikkelijke dagen’ tussen het Feest van de Bazuinen (Rosj Hasjana) en de Grote Verzoendag, de heiligste dag van de Joodse kalender. Hier volgen wat gedachten over zand in relatie tot ons eigen leven.
Zand en stof
De tien verschrikkelijke dagen zijn voor Joodse mensen traditioneel een tijd van zelfreflectie en -onderzoek. Ze vragen vergeving aan God en mensen voor verkeerde dingen die ze hebben gedaan. Het is een tijd om je op God te richten en weg te doen ‘alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt’, aldus de krachtige verwoording in Hebreeën 12:1.
De dichte mist van stoffig zand die over Israël hing, was een goede geheugensteun voor hoe zonde en wereldse gezindheid werkt:
- Het vertroebelt je blik en zorgt voor kortzichtigheid
- Het wurgt en verstikt leven
- Het maakt het moeilijk om omhoog te kijken en op pad te gaan.
Tijdens de zandstorm werden honderden mensen in het ziekenhuis opgenomen met ademhalingsproblemen. De radio waarschuwde ons allemaal om niet naar buiten te gaan, tenzij het absoluut noodzakelijk was. Wat normaal duidelijk zichtbaar was, werd nu verborgen door een verstikkende stofwolk. Vanwege het zeer beperkte zicht moest zelfs een van onze luchthavens tijdelijk worden gesloten. We zaten vast en konden nergens heen. Op dezelfde manier houdt wereldgelijkvormigheid ons vast en vertroebelt het onze visie. Ironisch genoeg is Tel Aviv, Israëls meest hedonistische stad, gebouwd op zand! Het staat bekend als een losbandige ‘feeststad’ en een van de homo-hoofdsteden van de wereld. Het is tot op zijn fundament seculier en ‘chol’.
“Schud het stof van u af, sta op!”
“Ontwaak, ontwaak, bekleed u met uw kracht, Sion, trek uw mooiste kleren aan, Jeruzalem, heilige stad! Want voortaan zal in u geen onbesnedene of onreine meer komen. Schud het stof van u af, sta op, zet u neer, Jeruzalem, maak de ketenen om uw hals los, gevangene, dochter van Sion!” (Jes. 52:1-2). Wanneer we toestaan dat ‘stof zich nestelt’, zijn we niet langer in beweging. We hebben genoegen genomen met een situatie die minder is dan het beste van God. Het is zo gemakkelijk om te stranden in een puinhoop en tot stilstand te komen in wat eigenlijk een dynamische wandeling met God, een wedloop zelfs, zou moeten zijn! We zouden in Hem altijd voorwaarts en omhoog moeten bewegen. Het is misschien makkelijker om op één comfortabele plek te blijven steken, maar God spoort ons altijd aan om verder te gaan - verder en dieper in onze wandel met Hem.
Daar is moed, vertrouwen en geloof voor nodig. Het alternatief is echter gevangen blijven. We zijn bevrijd en net als toen het oude Israël uit Egypte werd bevrijd, roept God ons op om verder te gaan in ons avontuur met Hem; het verleden en de slavernij achter ons te laten. Dit begint in ons denken en vloeit uit naar de rest van ons leven. Op Rosj Hasjana, het Feest van de Bazuinen, werden de sjofars geblazen om aan te geven dat het kamp opgebroken moest worden. Het is tijd om het stof af te schudden en verder te gaan. We willen niet dat het stof zich vastzet, maar zoals Jesjoea Zijn discipelen vertelde wat ze moesten doen wanneer ze tegenstand ontmoetten, ‘schudden we het stof van onze voeten’ en gaan we verder. Doe de wereldse dingen weg. We horen bij God en zijn ‘apart gezet’ voor Hem. Het tegenovergestelde van ‘chol’. “Vertrek, vertrek, ga daar weg, raak het onreine niet aan, ga uit haar midden weg, reinig u, u die de heilige voorwerpen van de HEERE draagt! ... want de HEERE zal vóór u uit trekken, en de God van Israël zal uw achterhoede zijn” (Jes. 52:11-12).
Wij zijn nu heilige voorwerpen van de Heere
Het tegenovergestelde van ‘chol’ is ‘kadosj’ – heilig, ofwel apart gezet voor God. Ons lichaam is Zijn tempel en ons leven zou de heerlijkheid van God moeten laten zien. We zijn niet bedoeld voor gewoon, werelds gebruik. We zijn geroepen om kanalen van Gods zegen en waarheid te zijn voor degenen om ons heen, zoals Israël ook geroepen was een kanaal van Gods zegen te zijn voor de volken, door ons de Schrift te brengen en natuurlijk de Messias Zelf. Het hele verhaal van het volk Israël is een voorbeeld van Gods trouw in actie. Nu zijn de gelovigen uit Israël én de volken aan de beurt om in antwoord daarop voorwerpen van Gods genade te zijn, door het goede nieuws van Jesjoea de Messias en Zijn verlossing te brengen! In Jesaja 52 zien we ook deze beschrijving van de dragers van het Goede Nieuws: “Hoe lieflijk zijn op de bergen de voeten van hem die het goede boodschapt, die vrede laat horen, die een goede boodschap brengt van het goede, die heil laat horen, die tegen Sion zegt: Uw God is Koning” (vers 7). Uw God is Koning. Het is bijna alsof God het zo bedoeld heeft: volken die naar Zijn volk terugkeren en zeggen: jullie God is Koning! Laten we blijven bidden dat de zanderige mist van secularisatie in Israël zal oplossen, zodat steeds meer Joodse mensen helder kunnen zien wie Jesjoea werkelijk is.
Deel dit artikel via
