Ik ben geboren in Melbourne, Australië en groeide op in een traditioneel Joods gezin. Mijn ouders overleefden de Holocaust. Omdat we Joods zijn, wilden wij niets met het Nieuwe Testament te maken hebben. Mijn ouders stuurden me naar Joodse scholen, waaronder een ultraorthodoxe.
De Hebreeuwse vakken waren voor mij het minst favoriet, behalve de Profeten. Ik trouwde met Andrew. Hij komt uit de Anglicaanse Kerk. Hij vond het prima dat ik de religieuze leiding in ons gezin nam. Onze twee dochters voedden we op in de Joodse traditie.
Gebed met grote gevolgen
Op zeker moment had ik het gevoel alsof ik van God gescheiden was en besloot te bidden of Hij Zichzelf aan mij wilde openbaren. Dit gebed had grote gevolgen! Plotseling begonnen al mijn christelijke vrienden mij uit te nodigen voor hun bijbelstudiegroepen. Maar iedere keer was mijn antwoord: “Ik ben Joods en bestudeer het Nieuwe Testament niet”. Waarop zij zoiets antwoordden als: “maar wij bestuderen op dit moment een Boek uit het Oude Testament, het boek Esther, of de Psalmen …”. Hoewel me dat enorm verbaasde, bleef ik hun aanbod beleefd afwijzen.
Jesaja 53
In datzelfde jaar werd ik uitgenodigd om een dame van Jews for Jesus te ontmoeten die een presentatie over Pesach gaf. Ik wees de presentatie af, maar wilde wel een kopje koffie met haar drinken. Ik was heel sceptisch. In mijn ogen moest ze wel een ‘halve gare’ zijn. Ik ontdekte dat dit niet zo was. Het klikte meteen. We praatten over onze achtergrond en toen liet ze me Jesaja 53 zien. Tot mijn verbazing kon ik me die passage niet herinneren, terwijl ik er in mijn schooltijd toch zo van gehouden had om de Profeten te lezen. Ik herinner me dat ze als laatste zei: “Ik heb me nog nooit zo Joods gevoeld sinds ik Jesjoea heb leren kennen”. Die woorden bleven bij mij hangen. Ik bleef ook stilletjes doorgaan met bidden.
Ik gaf mijn hart over
Een jaar later werd ik door een van mijn vrienden uitgenodigd om in hun kerk de Seideravond te vieren. Ik wilde graag weten waarom christenen de verlossing uit Egypte zouden willen gedenken. Het was een piepklein afgelegen kerkje. Het eerste wat ik zag toen ik binnenkwam, was een Davidsster en de woorden “U zult de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht”. De woorden van het Sjema Israel (hoor Israël) stonden hier in deze kleine kerk in het midden van Texas. De rabbijn die de Seider leidde, zag er met zijn baard heel Joods uit, toch bleef hij maar over Jesjoea praten! De Heilige Geest klopte die dag aan mijn hart en bevend gaf ik mijn hart over aan God en Zijn Zoon. Nu wandel ik in een nieuw geloof en bid ik dat mijn volk de waarheid zal leren kennen over onze God en de meest bijzondere Jood, Die ooit op deze aarde heeft rondgewandeld, onze Messias en Redder, Jezus Christus.
Bernie Tosdevin
Deel dit artikel via
