Op de veertigste dag van de oorlog spreken we online af met onze Oekraïense collega’s Sergey en Lesya. Twee vermoeide en getekende gezichten verschijnen op het beeldscherm. Hoe gaat het met hen? Hoe kijken ze terug op de afgelopen weken? En welke hulp wordt er gegeven aan de Messiaanse gemeenten?
Hoe gaat het met jullie persoonlijk?
We zijn de Heere zo dankbaar dat we precies op tijd ons huis hebben verlaten. In eerste instantie waren we niet van plan om weg te gaan uit onze woonplaats Irpin (net buiten Kiev). Maar op de derde dag ontvingen we een bericht dat de stad zwaar onder vuur zou komen te liggen. We besloten onze koffers te pakken en reden de volgende ochtend zigzaggend over de kapotte weg langs allerlei puinstukken en verbrande voertuigen. Als we hierop terugkijken, dan kunnen we alleen maar zeggen dat de Heere ons op het juiste moment heeft weggehaald en de weg voor ons heeft gebaand. Enkele dagen na ons vertrek hoorden we van buren dat het gas, water en licht al was afgesloten. En ook dat de beschietingen en raketinslagen steeds heviger werden.
Een groot deel van onze wijk - inclusief ons huis – is verwoest. Aan de ene kant zijn we natuurlijk dankbaar dat we op tijd zijn weggegaan, aan de andere kant voelen we ons ook ontheemd. Zowel mentaal als fysiek moeten we erg wennen aan deze nieuwe realiteit. We zijn, net als Israël in de woestijn, dakloos. Ons geliefde (t)huis is weg! Tegelijk realiseren we ons dat het nog veel erger kan, als we kijken naar de zwaar belegerde en verwoeste steden in het oosten van Oekraïne.
Er is dus dankbaarheid, maar we kunnen ons ook voorstellen dat jullie vragen richting God hebben?
In de week dat de oorlog uitbrak, kwamen ook de dozen met het nieuwe Russische magazine binnen voor verzending. Het was een prachtig magazine over hoe Job de Heere ontmoet te midden van zijn lijden. Iedere zin hadden we vlak daarvoor vanuit het Engels naar het Russisch vertaald, en die zinnen gingen tijdens onze vlucht en ook daarna weer door ons heen. We zijn mensen van vlees en bloed, die net als Job zoekend zijn, van tijd tot tijd worstelen, maar ook God ontmoeten te midden van alle ellende.
Helaas hebben we het magazine niet meer kunnen verzenden en de dozen zijn door de raketinslag nu zelfs verwoest. Gelukkig is het wel online beschikbaar en alsnog veel Joodse mensen tot zegen.
Vanaf dag één van de oorlog zijn we met onze gemeente iedere avond online bij elkaar gekomen. We delen onze verhalen, huilen en bemoedigen elkaar, we bidden en lezen de Bijbel. Dat houdt ons op de been!
Wat betekent de oorlog voor jullie bediening?
Onze missie is veranderd in het meer geestelijk ondersteunen van Messiaanse gelovigen en hen voorzien van humanitaire hulp. Vooral de eerste twee weken stonden onze telefoons roodgloeiend. We hebben Messiaanse families geholpen met evacueren, mensen voorzien van medicijnen, voedsel, en geestelijke en pastorale steun gegeven. Ook hebben we Messiaanse gemeenten in de omgeving bezocht om hen een hart onder de riem te steken en natuurlijk ook om praktisch te ondersteunen.
Kunnen jullie een concreet voorbeeld van hulp geven?
Afgelopen weekend hebben we bijvoorbeeld de Messiaanse gemeente in Ternopil bezocht. Er is daar nu een groep van ongeveer honderd Messiaanse gelovigen uit Marioepol gestrand (havenstad in Zuidoost-Oekraïne). Nog maar een halfjaar geleden hadden ze de basis van hun Messiaanse Gemeente gelegd en nu is hun gebouw vernietigd. In de hulp die we hen bieden, werken we ook samen met de Joodse gemeenschap. Die hadden we nog niet zolang geleden van Bijbels voorzien. We hebben intussen een hechte band met hen.
Vanuit werkgroep Handreiking ondersteunen we de groep uit Marioepol met voedsel, kleding en medicijnen. Het is één van de vele plekken waar we hulp geven. We willen iedereen dan ook enorm bedanken voor alle steun die er vanuit Nederland wordt gegeven. Zowel voor alle gebeden en persoonlijk bemoedigingen, alsook de financiële steun. Mede hierdoor kunnen we het werk voortzetten.
Wat zijn jullie plannen voor de komende tijd?
Het is de komende tijd afwachten hoe het zich verder ontwikkelt. Het lijkt erop dat Poetin zich nu richt op het oosten van Oekraïne. We zijn erg blij dat we vanuit Israël en de Bijbel een bus hebben kunnen aanschaffen. Het is de bedoeling om de komende tijd meer plaatsen te bezoeken en Messiaanse gemeenten te helpen. Ook verwachten we dat er meer hulp nodig zal zijn bij de groep uit Marioepol. De kans is klein dat ze ooit nog terug kunnen.
Is rondrijden met een bus nu niet heel gevaarlijk?
Het is nu overal in Oekraïne gevaarlijk. Maar in de woestijn was God ook bij Zijn volk, en ging Hij zelfs voor hen uit. We vertrouwen erop dat de Heere nu hetzelfde doet en ons leidt naar de plekken die Hij op het oog heeft.
Deel dit artikel via
