In het boek ‘10 Joden, 1 Messias’ maken we kennis met 10 jonge Israëlische gelovigen in de Heere Jezus. Hun getuigenissen laten zien met welke uitdagingen deze jongeren te maken hebben, maar elk verhaal schetst ook achtergronden over de Israëlische maatschappij. Een interview met auteur Jacqueline Looman.
Boven het voorwoord staat ‘Messiasbelijdende Joden: een vergeten groep?’ In welk opzicht worden zij vergeten?
Binnen christelijk Nederland wordt er wel óver de Messiaanse Joden gesproken, maar eigenlijk niet mét hen. Met alle aandacht die er naar Israël gaat, wordt hun geluid maar weinig gehoord. En dat terwijl de Bijbel ons leert ‘goed te doen aan allen, maar vooral aan de huisgenoten van het geloof’. Messiasbelijdende Israëli’s voelen zich soms eenzaam als ze Jesjoea gaan volgen. Ze krijgen te maken met onbegrip, afwijzing en uitsluiting door hun Joodse familie en omgeving. Mede daardoor hebben ze behoefte aan contact met medegelovigen en is onze steun hard nodig.
Bij alle getuigenissen geef je achtergronden die inzicht geven in de Israëlische maatschappij. Welke inzichten waren nieuw voor jou?
Wat bij mij opnieuw binnenkwam, is dat de huidige staat op veel terreinen ‘een volk als alle andere’ is geworden. Het land wordt geroemd om zijn hightechbedrijven, de vele innovaties, ontelbare startups en veelzijdige kennis. Maar uit de getuigenissen blijkt ook dat er een groot hiaat zit in al die kennis. Door de enorme secularisatie is er geen of nauwelijks kennis over de Bijbel en de God van Israël. De meeste Israëliërs weten ook niets over de Heere Jezus, of hebben een verkeerd beeld van Hem. En dat bepaalde mij weer bij de grootste nood in Israël: de onbekendheid met hun eigen Messias.
Iets anders wat mij trof, is de situatie van Ethiopische Joden. Pas in 1975 kregen zij in Israël de erkenning dat zij Joods zijn. Dat kwam door een officiële uitspraak van de Sefardische opperrabbijn Ovadia Yosef. Maar opperrabbijn Yosef vereiste wel dat zij na aankomst in Israël alsnog een pro forma bekering tot het Jodendom moesten ondergaan. En voor de Falasja Mura-joden ging het nog een stap verder; zij moesten een volledige bekeringsprocedure ondergaan (gioer doen). Sommige Ethiopische immigranten die al zo’n 40 tot 50 jaar waren getrouwd, moesten van het Rabbinaat hertrouwen.
Wat me ook verbaasde, was het racisme in Israël tegenover de Ethiopiërs! Dat had ik echt niet verwacht, want juist het Joodse volk weet als geen ander wat het betekent om buitengesloten te worden.
Een aantal geïnterviewden kon niet met hun volledige naam in het boek genoemd worden. Wat voor risico’s lopen Messiaanse gelovigen?
Een treffend voorbeeld is de situatie van de coauteur, want ik heb dit boek niet helemaal alleen geschreven. De eerste contacten en de vertalingen van de getuigenissen zijn namelijk gedaan door de coauteur. Maar haar naam kan niet genoemd worden, omdat haar partner nog middenin de procedure zit voor een permanente verblijfsstatus in Israël.
Ook Salomon, wiens getuigenis in het boek staat, zit in een vergelijkbare situatie. Hij probeert naar Israël te emigreren, maar houdt er rekening mee dat zijn geloof in de Heere Jezus een vlotte afhandeling van dit proces in de weg staat. Het ministerie dat hiervoor verantwoordelijk is, is bij de meeste regeringen in handen geweest van religieuze partijen.
Maar ook Messiaanse gelovigen die in het land zijn opgegroeid, hebben te maken met uitsluiting. Er zijn diverse voorbeelden van gelovigen en gemeenten die worden lastiggevallen. Vandaag de dag is het voor Messiaanse Joden in Israël wel gemakkelijker om voor hun geloof in Jesjoea uit te komen, en dat is triest genoeg ook meteen tekenend voor Israël zelf. De helft van de Israëli’s is namelijk niet meer religieus, en maakt zich niet druk om de zogeheten ‘Jezus-joden’.
Zijn er elementen die terugkomen in alle verhalen?
Ja, in bijna alle verhalen lees je verbazing als wordt ontdekt dat Jesjoea Joods was. Ze zijn verbaasd als ze ontdekken dat het Nieuwe Testament helemaal geen anti-Joods boek is, maar een boek dat, zoals Gal zegt, ‘Joodsheid ademt’. Telkens is er weer die enorme verbazing: Waarom weet ik als Israëli niets over de allerbekendste Jood van Israël?
Al die vooroordelen worden telkens weggenomen, doordat men zelf de Bijbel gaat lezen. De getuigenissen bevestigen het belang van de bijbelverspreiding onder het Joodse volk. Deze jonge mensen hebben ontdekt dat God spreekt door Zijn Woord!
En is er kort na hun bekering nog onzekerheid over hun identiteit: ben ik nu een christen en dus niet meer Joods? In bijna alle verhalen lees je over dat prachtige moment als ze beseffen dat door hun geloof in Jesjoea in feite de cirkel rond is.
Het aantal Messiaanse gelovigen in Israël groeit
Dat klopt, er is een verdrievoudiging van het aantal gelovigen ten opzichte van 20 jaar geleden. Dat is reden tot dankbaarheid, maar het is goed om nuchter blijven. Want het is een gestage groei, geen exponentiële groei. We moeten ons goed realiseren dat de gemeenschap binnen Israël nog steeds een erg kleine groep vormt. De gemeenschap wordt ook meer en meer volwassen. Maar met name de jonge generatie moet meer leren ‘te gaan staan’ voor de Messias, en Zijn boodschap uit te dragen in Israël.
Wat hoop je dat lezers bijblijft van het boek?
In de eerste plaats hoop ik dat het Messiasbelijdende Joden dichter bij het hart van mensen brengt en we schouder-aan-schouder met hen zullen staan.
Messiasbelijdende Joden zijn ook een bewijs van Gods trouw aan Zijn volk.
Verder hoop ik ook dat de lezers zich realiseren dat God liefhebben, betekent dat we van Zijn volk moeten houden. Hoe kunnen we die liefde voor het Joodse volk beter tonen dan door hen hun eigen Bijbel terug te geven?
Alle getuigenissen maken één ding duidelijk: het Joodse volk moet bekendgemaakt worden met Jesjoea. Want Israëls grootste nood is hun onbekendheid met hun Messias, de Heere Jezus.
Bestel het boek in onze webshop
Deel dit artikel via
