Eindelijk weer naar Israël!

Als corona flink is ingedamd, grijpen Wim en Jeannette hun kans om weer naar Israël te reizen. In de periode vlak voor Pesach doen ze wat ze het liefst in Israël doen, namelijk Bijbels verspreiden.

Hoe was het om na zo een lange tijd weer naar Israël te gaan?

Om eerlijk te zijn, best spannend. Twee jaar lang hebben we niet kunnen reizen en als het dan zover is, dan moet je toch weer een drempel over. Het verspreiden van Bijbels is geen aangeleerd kunstje. Dan voel je je heel klein en enorm afhankelijk van de Heere.

Gelukkig heeft Hij ons geholpen en krijgen we al in het vliegtuig de eerste opening. We raken aan de praat met een student die naast ons zit. Hij ziet dat we aan het stressen zijn met het invullen van de laatste formulieren en helpt ons daarbij. We grijpen onze kans en bieden hem het Nieuwe Testament aan. Hij is onder de indruk van de kwaliteit van de backpackbijbel en helemaal verrukt als hij ontdekt dat het in Ivriet, zijn landstaal, is! Vervolgens leest hij driekwartier aan één stuk door en bedankt ons hartelijk voor het prachtige cadeau.

Valt de eerste spanning weg zodra je in Israël bent?

Ook met het straatwerk moesten we weer even een drempel over. Maar als we de eerste dag op pad gaan, geeft de Heere meteen een mooie gelegenheid met een Russisch-Joodse man, die graag een Bijbel wil hebben. Even later raken we aan de praat met iemand die op een terrasje zit. Hij wijst ons aanbod van een Nieuw Testament vriendelijk af, maar als we verder willen lopen, zegt hij ineens: “Wacht even, een vriend van mij is wel geïnteresseerd.” Voor we het ons goed en wel realiseren, schreeuwt hij naar zijn kameraad die aan de andere kant van het terras bezig is: “Deze mensen hebben een B’rit Chadasha (Hebreeuws voor Nieuwe Testament) voor je! Dat is echt iets voor jou!”. Dat voelde even ongemakkelijk. Maar zijn kameraad komt al snel aangelopen en we kunnen hem de Bijbel overhandigen.

God werkt dus ook heel onverwachts?

Ja, juist onverwachts. Vaak als we op pad gaan, lopen de ontmoetingen anders dan we van tevoren hebben bedacht. Soms gaat het dwars door strijd en teleurstelling heen. Zo gaan we op een middag naar de Golanhoogten waar normaal gesproken veel wandelaars zijn. Die dag is er in de verste verte niemand te bekennen. We geven de hoop op en lopen teleurgesteld naar de auto. Ineens komt er een jong stel aanwandelen. Na een gesprekje geven ze aan dat ze graag een Nieuw Testament willen hebben. We blijken dus toch niet voor niets naar dit gebied te zijn gegaan.

Of dan die man, die we in de Jaffastraat ontmoeten en een Nieuw Testament mogen geven. Nadat hij een foto van het straatbeeld heeft genomen, raken we spontaan in gesprek en vertelt hij zijn levensloop. Hij blijkt zoveel ellende te hebben meegemaakt. En dan mogen we hem bemoedigen met de woorden van de Heere Jezus “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven” (Matt. 11:28).

Jullie waren er vlak voor Pesach. Hoe was dat?

Heel bijzonder. Iedereen is dan druk bezig met de grote schoonmaak. In elk Joods huis wordt ieder broodkruimeltje weggehaald, zodat er geen enkel zuurdesem meer te vinden is. In Jeruzalem lopen we langs een wasserette, waar een lange rij ultraorthodoxe Joden staan te wachten. Er worden zakken vol kleding gebracht, zodat ook hierin geen spoortje zuurdesem meer te vinden is. Juist in zo’n periode proberen we vanuit Pesach de brug te slaan naar het volbrachte werk van de Heere Jezus. Zo spreken we met een Joodse man die net zijn motor had geparkeerd. Hij is erg sceptisch over het bestaan van God en dat Israël door de Heere is uitverkoren. Waarop wij antwoorden dat Israël het enige volk op aarde is waarvan God in de Bijbel zo duidelijk het begin en de toekomst heeft bekendgemaakt. Vanuit de uittocht uit Egypte en Pesach kunnen we de koppeling maken naar Christus als het Paaslam Die ons in de vrijheid zet. We dagen hem uit om daarover eens te lezen in het Nieuwe Testament. En die uitdaging neemt hij aan.

Gebruiken jullie vaak de Joodse feesten om een gesprek te openen?

Jazeker, in de Joodse feesten liggen zoveel verwijzingen naar de Heere Jezus en het Nieuwe Testament. Bij de bron van Siloam hebben we een mooi gesprek met een Joodse gids. Hij vertelt over de genezing van de blindgeborene die zich moest wassen in het badwater van Siloam (Joh. 9). Samen spreken we over de betekenis van de naam Siloam: ‘gezondene’. We vragen de gids of hij weet waarom de blindgeborene naar het badwater moet. Hij heeft geen idee. We vertellen hem dat in Johannes 7 en 8 een discussie ontstond, omdat de Heere Jezus had gezegd dat Hij de Gezondene van de Vader is (Joh. 8:21-29). En dan volgt in hoofdstuk 9 deze geschiedenis waar de blindgeborene bij Siloam weer ziende wordt en waar de Heere Jezus onderstreept dat Hij Degene is die door de Heere gezonden is. We bieden de gids vervolgens de backpackbijbel aan die gemakkelijk in zijn rugzak past. Hij neemt hem graag in ontvangst en belooft ons Johannes 7, 8 en 9 te gaan lezen.

Ik begrijp dat jullie erg bemoedigd bij de organisatie Jews for Jesus weggingen?

Vertel! Naast het straatwerk bezoeken we altijd ook een aantal organisaties die we voorzien van Bijbels. Jews for Jesus had afgelopen zomer een flink aantal dozen van het Hebreeuws-Engelse Nieuwe Testament afgenomen. Tijdens ons gesprek met Eli Birnbaum, de directeur van Jews for Jesus in Israël, lieten we hem ook het kleine Ivriet Nieuwe Testament zien. We dachten dat hij deze uitgave al kende, maar niet dus! Hij was laaiend enthousiast over de prachtige kwaliteit en uitvoering. “Dit is nu precies wat we over het Nieuwe Testament naar het Joodse volk willen communiceren. Het is kwaliteit en laat het respect zien voor Gods Heilig Woord.”

Per jaar verspreidt Jews for Jesus in Israël ruim achthonderd Nieuwe Testamenten. Ze willen voortaan graag deze uitgave gebruiken. De eerste achthonderd Bijbels zijn inmiddels langsgebracht. Bidt u mee voor de verspreiding en vooral voor de ontvangers?