Met Gods wapenrusting in de IDF

Om Israël tegen oorlogen en terroristische aanslagen te beveiligen, moet iedere Israëlische jongen of meisje van 18 of 19 jaar in militaire dienst. Dit is voor hen en hun (groot)ouders een spannende tijd. Zullen zij moeten vechten in een oorlog? Zullen ze gewond raken of erger, slachtoffer worden van een aanslag? Wat maken ze mee en krijgen ze te zien? 

Zeer reële zorgen, zeker als we terugdenken aan 7 oktober 2023. Want op deze ‘zwarte sabbat’ vermoordt Hamas het grootste aantal Joden op één dag sinds de Holocaust. Hun aanval is ongelofelijk wreed. Kinderen worden gedood terwijl hun ouders proberen hen met hun lichaam af te schermen. Met hun eigen telefoons livestreamen de Hamas-terroristen op de social media-accounts van hun slachtoffers hun laatste minuten. Israëlische vrouwen zijn verkracht, mensen levend verbrand en velen van hen zijn gegijzeld en meegenomen naar Gaza. Op dit moment weten we van zo’n 140 Israëli’s niet of ze nog leven. 

‘Zwarte sabbat’ is een inktzwarte bladzijde in Israëls geschiedenis en voor veel Israëli’s een trauma. Ongetwijfeld ook voor de overwegend jonge IDF’ers1 die ter plekke afschuwelijke dingen hebben gezien.

Al jong een stempel 

Ook Netivah-oprichter Joel Goldberg heeft gediend in het Israëlische leger en weet hoe heftig het leven in de IDF kan zijn. Altijd is er die druk, die spanning en het constant op je hoede moeten zijn. 

Joel is één jaar als hij met zijn ouders naar Israël emigreert. Zijn ouders zijn Joods en zijn vader komt tijdens zijn dienstplicht in het Amerikaanse leger, door het lezen van het Nieuwe Testament, tot geloof. Begin jaren ’70 wonen er maar een paar honderd Messiasbelijdende Joden in Israël. Er is in hun woonplaats ook nog geen gemeente; wel komt Joels familie op sabbat samen met enkele andere families uit de regio. 

Joel kan zich nog goed herinneren dat hij op een sabbat veel tumult buiten hoorde. De hele straat stond vol met schreeuwende orthodoxe mannen, en niet lang daarna ook hun huis en tuin. De familie Goldberg moest vluchten! Wat in eerste instantie voor de jonge Joel vooral spannend is, heeft uiteindelijk een enorm effect op zijn kijk op de samenleving en zijn identiteit. 

Joel: “Al de volgende dag scholden ze me uit voor ‘notsri’ (christen). Dit is de grootste nachtmerrie van iedere tiener die bezig is zijn identiteit te ontwikkelen en juist graag bij de groep wil horen. Vanaf dat moment kreeg ik een stempel en kon ik nooit meer opgaan in de massa.” 

Waarom vindt Joel het zo belangrijk om juist dit verhaal met ons te delen? “Omdat veel Joodse volgelingen van Jesjoea, waar we in het Netivah Centrum mee werken, met soortgelijke ervaringen worstelen. Ze verlangen ernaar om erbij te horen, maar weten dat ze door veel Israëliërs nooit helemaal aanvaard zullen worden. 

De IDF is een geestelijke woestijn

Joel zelf komt op 16-jarige leeftijd tot geloof. Op zijn achttiende moet hij in dienst en wordt hij sergeant binnen een gespecialiseerde eenheid op de Golanhoogten. 

“Tijdens mijn diensttijd groeit mijn geloof en ervaar ik Gods bescherming. Mijn familie bidt veel voor me en dat geeft mij kracht. Maar ik ontdek dat dit voor veel van mijn Messiaanse vrienden niet het geval is. De meesten van hen keren zich uiteindelijk af van het geloof.” Volgens Joel komt dit vooral door identiteitsproblemen, het onvoldoende geworteld zijn in Gods Woord en door het ontbreken van een kring van gelovigen die steun en richting bieden.

Staan voor je geloof

De jaren verstrijken: Joel gaat naar de Bijbelschool, trouwt met Leila, krijgt zelf kinderen en na verloop van tijd besluiten de Goldbergs dat zij zich willen richten op het opleiden van jeugdwerkers. Dat is de start van Netivah Ministries. In het begin richten ze zich vooral op training van lokale jeugdwerkers, wekelijkse jeugdbijeenkomsten en nationale jeugdconferenties. 

Maar het hart van de Goldbergs gaat ook uit naar de jonge Messiasbelijdende dienstplichtigen, want “voor velen de IDF een spirituele woestijn. Het is net als in de echte woestijn: je moet weten waar je bent en waar je kunt drinken. Met andere woorden: jongeren moeten worden geleerd om - in het leger - te staan voor hun geloof... in Jesjoea!” 

Het blijkt ook dat (veel) Messiaanse jongeren totaal niet voorbereid zijn op wat hen te wachten staat tijdens hun dienstperiode. Jarenlang hebben ze in hun eigen veilige ‘Messiaanse bubbel’ geleefd, maar dan krijgen ze in de IDF ineens te maken met flinke uitdagingen op emotioneel, geestelijk, relationeel en seksueel gebied. 

Mede daarom heeft Netivah een 9-daags pre-militair programma, genaamd Netsor. Dit is speciaal ontwikkeld voor de jongeren die binnenkort zullen worden opgeroepen voor de IDF. Met zo’n 70-80 deelnemers wordt heel intensief Bijbelstudie gedaan, wordt geleerd om je geloof (met overtuigingskracht) te delen en samen te bidden. 

Het programma heeft ook een licht militaire insteek met allerlei (nachtelijke) oefeningen. Zo moeten de jongeren bijvoorbeeld push-ups doen en tegelijkertijd Bijbelverzen reciteren. Iets wat heel behulpzaam en bemoedigend kan zijn als ze ooit eens in een (levens)bedreigende situatie terechtkomen. 

Joel: “Een ander Netivah-programma is Chetzim (Pijlen). Dit is een uitgebreide training van zes weken met 18-25 jongeren. Met ons team focussen we op het grondig verdiepen van de kennis van Gods Woord, theologie, geloofsverdediging, geschiedenis, ethiek, sociale problematiek en het verdiepen van de identiteit in Christus. We behandelen vragen zoals: Wat betekent het om een volgeling van Jezus te zijn als Jood, soldaat, Israëliër, en vooral als mens levend in een gebroken wereld? Het is ons gebed en verlangen om deze generatie jongeren en soldaten toe te rusten in hun geloof.”

Een hartenkreet

Maar er moet Joel nog iets van het hart: Met lede ogen ziet hij hoe “de huidige generatie gelovigen niet in staat lijkt te zijn om de nieuwe generatie toe te rusten. We laten de sociale media onze kinderen opvoeden …” Joel roept dan ook alle jeugdwerkers en ambtsdragers op om werk te maken van het jongerenwerk: “Niets is belangrijker dan investeren in het leven van jongeren. Ze moeten zich later niet onze woorden herinneren, maar Gods Woorden.”

En dan nog een waarschuwing van Joel voor ons: doe ook geen water bij de wijn in je gesprek met jongeren. Als we Gods Woord niet als de absolute waarheid verkondigen, zal dat onze jongeren geen goed doen. Dan gaat de moraal van de maatschappij voor ons bepalen wat de waarheid is … en dat pakt meestal niet goed uit.”