Als de dag van gisteren herinner ik me het begin van de Russische agressie in mijn land. Niet twee jaar, maar tien jaar geleden, toen president Poetin brutaal de Krim annexeerde. Die dag troffen wij de laatste voorbereidingen voor een bruiloft in onze gemeente. Plotseling fluisterde iemand: ‘Dit is oorlog!’ De Russen hadden echt de Krim ingelijfd! Verbijstering en een volledige stilte vulde de kamer.
De lokale agressie tegen de Krim en in het oosten van Oekraïne is uitgegroeid tot een grootschalige en bloedige oorlog, waar we nu middenin zitten. Het klinkt misschien vreemd, maar we raken gewend aan de realiteit van deze oneerlijke strijd, met een permanente dreiging van raket- en drone-aanvallen. Maar we zijn tegelijk zo dankbaar dat we elke nieuwe dag met een volledig vertrouwen op onze God tegemoet mogen zien. “Want”, zo weten we vanuit Kolossenzen 3:3, “u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God.” Ons leven is in Zijn hand!
Veranderde bediening
In 2014 vond de oorlog vooral plaats in het oosten en voelde het daardoor ver weg. Dat veranderde drastisch toen hij in 2022 ook ‘op onze deur klopte’, en de Russische bommen ons (t)huis verwoestten en ons dagelijks leven ruw ontwrichtten. Wij moesten vanuit Irpin vluchten naar het westen, net als duizenden andere Oekraïners. De oorlog heeft onze bediening enorm veranderd. Direct na de Russische invasie zijn we betrokken geraakt bij de humanitaire hulpverlening.
Er was een grote stroom op gang gekomen van mensen die de gevechten in het oosten moesten ontvluchten. Met onze bus hebben we honderden kilometers afgelegd om leden van diverse Messiaanse gemeenten te voorzien van kleding, voedsel en medicijnen. De meesten van hen hadden maar één koffertje kunnen meenemen.
Maar naast de humanitaire hulp hebben we vanaf dag één ook bijbelonderwijs gegeven, en (Joodse) broeders en zusters bezocht om hen te troosten en te bemoedigen. Ook hebben we waar mogelijk Bijbels verspreid, want in deze periode zijn we nooit ons hoofddoel uit het oog verloren: Een Bijbel in elk Joods huis.
Bijbels in oorlogstijd
De Joodse bevolking in Oekraïne is afgenomen. Daarnaast is een fors aantal van hen inmiddels verhuisd van de bezette gebieden in het oosten naar West-Oekraïne. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de bestelling van 60 Tenachs door een rabbijn. Deze Bijbels waren als Soekot-geschenk bestemd voor de Joodse mensen die waren verdreven, en nu werden opgevangen in zijn Joodse gemeenschap.
We reizen ook regelmatig naar een stad in het westen. Hier geven we concerten, maar ook bijbelonderwijs. Met enige regelmaat bezoeken we de Joodse gemeenschappen in de omgeving om hen te bereiken met het Woord.
Samen met de plaatselijke Messiaanse gemeente organiseren we evenementen om de Joodse bevolking aan te trekken. We bieden hen na afloop ook altijd een Bijbel aan. In de omgeving voorzien we Joodse instellingen en zelfs een plaatselijke synagoge van ‘onze’ Bijbels. Ook in de horeca liggen Bijbels klaar, want de eigenaar van een Joods familierestaurant heeft Tenachs en Nieuwe Testamenten meegenomen voor haar Joodse gasten.
Het grootste Joodse gemeenschapscentrum in Oekraïne, misschien zelfs wel van Europa, ‘Menora’ geheten, ligt in de stad Dnipro. Samen met de lokale Messiaanse gemeente proberen we ook hier een manier te vinden om Joden te bereiken met het Woord van God. Zo geven we bijbelonderwijs aan gelovigen over het belang van het evangelie voor Joodse mensen, en moedigen hen aan om mee te doen aan de bijbelverspreiding. Soortgelijke activiteiten hebben we ook in andere grote gemeenten in Oekraïne.
Bemoedigingen uit Europa
We blijven bemoedigende berichten ontvangen van de Messiaanse gemeente in Valencia, Spanje. Na ons laatste bezoek in juli 2003 zijn ze gestart met de bijbelverspreiding onder de Joodse bevolking. De voorganger van de gemeente, Ihor Ratnikov, vertelde dat ze er nu ook regelmatig op uitgaan om Israëlische toeristen een Bijbel aan te bieden.
Zo’n vijf jaar geleden zijn we tijdens onze rondreis door Portugal in contact gekomen met de Baptistengemeente in Coimbra, Portugal. Tot op de dag van vandaag mag ik hen nog steeds bijbelonderwijs geven. Ze beschouwen mij min of meer als hun ‘online leraar’. Het verlangen van deze Portugese gelovigen om de Bijbel te bestuderen, is onverzadigbaar. Het is prachtig om te zien, en tegelijk een les voor ons allemaal, hoe zij ‘zich verblijden over Uw Woord als iemand die rijke buit vindt’.
En van die rijke buit, van A tot Z het Woord van God, willen we ook graag Zijn volk laten meegenieten. Daarom blijven we gefocust op: Een Bijbel in elk Joods huis.
Deel dit artikel via