‘Waanzin is steeds hetzelfde doen en toch een andere uitkomst verwachten’ (Albert Einstein)

‘Het is tijd voor iets volledig nieuws’, aldus de Amerikaanse president Trump. Zijn vredesplan houdt dan ook geen rekening met andere akkoorden. Israël heeft het plan al omarmd en de bal ligt nu bij de Palestijnen.

“Met dit historische en realistische vredesplan krijgen de Palestijnen een staat, 50 miljard dollar aan internationale investeringen en een Amerikaanse ambassade”. Volgens Trump is het plan een grote stap voorwaarts en voor de Palestijnen een uitgangspunt voor besprekingen met Israël. Maar het plan is ook van belang voor Trump zelf. Want zolang hij zijn pro-Israëlische koers voortzet, is hij verzekerd van de stemmen van de Amerikaanse christenen voor zijn herverkiezing.
Aan de Palestijnse president Abbas deed Trump ook een oproep: "Het akkoord van vandaag is een historische kans voor de Palestijnen om eindelijk een onafhankelijke staat te bereiken. Na zeventig jaar van nauwelijks vooruitgang zou dit wel eens de laatste kans kunnen zijn". Als dit plan doorgaat, dan zal de landkaart van Israël behoorlijk veranderen.

Het eerste aanbod was het beste

Voor de Palestijnen betekent de deal van de eeuw vooral: slikken. De zogeheten ‘1967-grenzen’ vervallen. Het beoogde Palestijnse gebied op de Westbank, waar nu Israëlische nederzettingen zijn, krijgen ze niet. Net zomin als de strook grond langs de grens met Jordanië. Die is voor Israël. Ook kunnen de Palestijnen geen aanspraak maken op Jeruzalem, behalve op enkele buitenwijken in het uiterste oosten van de stad. Terugkeer van de inmiddels zeven miljoen Palestijnse ‘vluchtelingen’ is niet bespreekbaar en een eigen leger of veiligheidsdienst zit er ook niet in. Wel krijgen de Palestijnen twee enclaves in de Negevwoestijn, aan de grens met Egypte. Deze kunnen worden gebruikt voor industrie, landbouw en woningbouw. Alle gebieden worden verbonden met bruggen en tunnels.
Daarnaast is er een financiële injectie voor de Palestijnen van 50 miljard dollar. Hiermee kunnen ze bijvoorbeeld een vliegveld en een zeehaven in Gaza bouwen. Tussen de Westbank en Gaza zal een tunnel komen van 34 km lang. Ter compensatie van de Joodse nederzettingen krijgen de Palestijnen drie Israëlische stukken land op de Westbank. In totaal geeft Israël 70 procent van de Westbank op.

Het gunstigste plan dat ooit is voorgelegd aan de Palestijnen was het allereerste, het verdelingsplan van de Verenigde Naties uit 1947. Een eigen staat naast de Joodse staat, maar de eerste Arabische ‘nee’ volgde snel. Nadien is de onderhandelingspositie van de Palestijnen almaar verslechterd. Voornamelijk veroorzaakt door de onderlinge verdeeldheid tussen Fatah op de Westbank en Hamas in Gaza.

Herhaling van zetten

De media beschouwt de vredesmissie van Trump en schoonzoon Jared Kushner als kansloos, uitsluitend gunstig voor Israël en eenzijdig. Immers, de Arabische Palestijnen zijn er niet bij betrokken. Wat men vergeet erbij te vermelden, is dat de Palestijnse leiders al bij voorbaat het plan hebben afgeserveerd. Ze zijn al afgehaakt voordat de details bekend werden. De geschiedenis herhaalt zich voor de zoveelste keer.
Ook met betrekking tot het antwoord van de Palestijnse leiders, want ook dit keer beantwoorden zij een vredesinitiatief met een oproep tot gewelddadig verzet. Ze verdraaien de feiten en moedigen de Palestijnse bevolking aan om de confrontatie aan te gaan met de ‘zionistische vijand’. Een herhaling van zetten dus.

Opruiing

Over herhaling van zetten gesproken. De nieuwe leider van de Iraanse Al-Quds Brigade, Esmail Quaani heeft al aan Hamas en Islamitische Jihad in Gaza volledige steun toegezegd. En een opruiende tweet van de Iraanse president Khamenei, waarin hij de Palestijnen oproept tot “dapper verzet” en om “de zionistische vijand te verdrijven door middel van de jihad”, staat ook alweer online.

Trouwens, de anti-Israëlische opruiing begint voor veel Palestijnen al op de kleuterschool. Daarom is hervorming van het onderwijssysteem ook onderdeel van het Trump-plan. Geen leerprogramma meer over het ontkennen van het bestaansrecht van Israël, geen demonisering van de Joden en geen jihad-oproepen meer voor de bevrijding van ‘Palestina’. Ook geen schoolboeken meer met een gekleurd Naqba-verhaal, waarin staat dat “met de oprichting van de Joodse Staat Israël in Palestina groot onrecht aan het Palestijnse volk is gedaan. Vooral toen die gebeurtenis gepaard ging met de afslachting van Palestijnen, hun uitzetting uit hun huizen, de vernietiging van hun steden en dorpen en dat zij daardoor tot permanente vluchtelingen werden gemaakt.”

In werkelijkheid werd in 1947 de Naqba (ramp) veroorzaakt door de Arabische leiders die de Palestijnen opriepen hun huizen tijdelijk te verlaten. Om zo de vernietiging van de Joden te vergemakkelijken (in het gebied dat door de Engelsen Palestina werd genoemd). Het advies leidde ertoe dat zo’n half miljoen Palestijnen Israël verlieten. De Arabieren zelf zijn dus deels de oorzaak van de Palestijnse vluchtelingenkampen. Dit beaamt ook de oud-premier van Syrië, Khaled al-Azm: “Sinds 1948 zijn wij het die hen [de Palestijnse Arabieren] het land hebben doen verlaten... Wij zorgden ervoor dat ze alles wat ze bezaten, verloren.”

Zelfs de huidige leider van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas heeft soortgelijke dingen geschreven. In 1976 schreef hij een artikel voor Falastin al-Thawra, een mediakanaal van de PLO, waarin hij toegaf dat de Arabieren verantwoordelijk waren voor het lijden van de Palestijnse vluchtelingen: “De Arabische legers trokken Palestina binnen om de Palestijnen te beschermen ... maar in plaats daarvan lieten zij hen in de steek, dwongen hen te emigreren... gooiden ze hen in gevangenissen die vergelijkbaar zijn met de getto's waarin de Joden vroeger in Oost-Europa woonden.”

Abbas’ religieuze sausje

Misschien is Abbas dit artikel een beetje ‘vergeten’? Want inmiddels ziet hij Israël als de bron van alle kwaad en als de enige verantwoordelijke voor het conflict.
Anno 2020 gooit hij er nog een schepje bovenop: de Joden zijn vijanden van de islam sinds het begin én de Al-Aqsamoskee moet nu worden bevrijd.
En dat ‘religieuze sausje’ heeft weer met het Trump-plan te maken. Want daarin staat dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is én dat de Tempelberg voor iedereen toegankelijk moet worden. Dus ook voor de Joden.
Nu het erop lijkt dat de Arabische bondgenoten langzaamaan genoeg krijgen van alle Palestijnse nee’s - en in die zin is het Trump-plan historisch - mikt Abbas op meer steun van de moslims. Hij doet dit heel gehaaid door het accent te verleggen naar de bevrijding van de ‘derde heilige plaats in de islam’. Iran en Turkije zijn al om, ieder zo met zijn eigen motief.

Het Trump-plan is gedetailleerd en oplossingsgericht. Maar zou Donald Trump zich realiseren dat er voor vrede in Israël meer nodig is dan een goede deal met een beetje handje-klapwerk? De strijd in het Midden-Oosten omtrent Israël vraagt om een geestelijke oplossing.
Zeker, er komt vrede in Israël, maar het zal een tijdelijke schijnvrede zijn die uitloopt in een afschuwelijke tijd voor het Joodse volk (zie bijv. Zach. 12-14 of Matt. 24). De kans op echte vrede is zeker niet verkeken, want die komt er nadat zij hun Messias hebben aangeroepen. Dat staat niet in een vredesplan van 181 pagina’s, maar in Gods Woord.