Het was een grijnzende Donald Trump die vanuit zijn Oval Office de normalisatie van de betrekkingen tussen de twee landen aankondigde. Op de achtergrond stond zijn Joodse schoonzoon Jared Kushner, mede-architect van het akkoord, en van wie sommigen verwachten dat hij na een tweede (?) ambtsperiode van zijn schoonvader zelf president wil worden.

De Amerikaanse president had weer redenen om te lachen. In de polls voor de presidentsverkiezingen ligt hij nog steeds achter op tegenkandidaat Joe Biden. Dit is voornamelijk te wijten aan de rellen in de VS en zijn laconieke aanpak van de coronacrisis. Een opsteker was dus wel welkom; dit vredesakkoord kwam als ‘een geschenk uit de hemel’.
Nu kon hij zich profileren als een vredestichter in de Arabische wereld, want de verwachting is dat Oman en Bahrein het voorbeeld van de VAE zullen volgen. Schoonzoon en adviseur Kushner is zelfs nog optimistischer. Hij gelooft dat het “logisch” en een kwestie van tijd is dat alle 22 Arabische staten de banden met Israël zullen aanhalen.
Met dit akkoord creëert Trump (?!) voor Israël – en voor Amerika - de toegang tot het rijkste deel van de Arabische wereld. Dus: vrede, plus een goede deal!
Ook weet Trump als geen ander dat ‘Israël’ het altijd goed doet bij de Amerikaanse christenen. Hij hoopt dan ook met ‘zijn deal’ een deel van de afgehaakte stemmers weer terug te winnen.

Ongetwijfeld werd het vredesakkoord ook door de Israëlische premier Netanyahu met een zucht van opluchting onthaald. Hij wordt namelijk achtervolgd door rechtszaken en schandalen. Bijna dagelijks wordt er om zijn aftreden geroepen en tegen hem gedemonstreerd. Ook ligt hij overhoop met coalitiepartner Gantz over de begroting.
Netanyahu krijgt nu wat hij graag wil: erkenning door een deel van de Arabische wereld zonder daar noemenswaardige offers voor te hoeven brengen.
Zeker, hij moet afzien van de annexatie van Judea en Samaria, maar je kunt je afvragen hoe serieus deze plannen werkelijk zijn geweest.
Het is zelfs denkbaar dat het inruilen van de annexatieplannen voor vrede met de VAE onderdeel is geweest van een strategie. Het blijft politiek.
In ieder geval kan de Israëlische premier nu zeggen dat hij zelfs het Likoed-ideaal, de inlijving van Judea en Samaria, heeft opgegeven omwille van vrede voor alle Israëli’s.

Ook de Emirati’s geven met hun toenadering tot Israël een sterk signaal af aan hun belangrijkste tegenstanders in de moslimwereld: het Turkije van Erdogan en Iran. Ze zijn vooral bang voor de expansiedrift van Iran, die hen steeds meer omsluit. Nu de VS zich steeds meer terugtrekt uit het Midden-Oosten, wenden ze zich naar de aartsvijand van Iran en ook de enige macht in de regio die hen militair aankan: Israël.

Intussen is het eerste El-Al vliegtuig geland in Abu Dhabi, en op termijn kunnen (rijke) Israëli’s o.a. het befaamde museumeiland Saadiyat bezoeken. En in 2022 ook het ‘Abrahamitische Familiehuis’, bestaande uit een moskee, een kerk en een synagoge. De bouw van dit enorme complex is een voortvloeisel uit de ondertekening in 2019 van het ‘Document over Broederlijkheid voor Wereldvrede en Samenleven’ door paus Franciscus en groot-imam El-Taeb.
Van hun kant kunnen de Emirati’s naar de moskeeën in Jeruzalem, de derde heilige stad voor de islam. Men zegt dat in Jeruzalem al infrastructuurwerken zijn gepland om de rijke Arabieren te ontvangen.
Zonder twijfel zijn er ook samenwerkingsmogelijkheden op het vlak van ontzilting, landbouw, high tech, veiligheid en defensie.

Het akkoord is voor de VAE, Israël en Amerika op alle fronten een win-win situatie, maar heeft ook Israëls felste tegenstanders gealarmeerd en op scherp gezet. Of de overeenkomst voor Israël echt ‘een geschenk uit de hemel’ is... wie zal het zeggen?