We gaan uiteraard naar Israël om Bijbels te verspreiden, maar een deel van onze tijd fungeren we ook als bijbelkoeriers. Diverse mensen en instanties bezoeken we om door hen aangevraagde Bijbels af te leveren. Soms is men zo enthousiast over de ‘lading’ dat we worden uitgenodigd om nog een keer te komen, met méér Bijbels. Zoals bijvoorbeeld in het zuiden van het land, waar men lovend is over het Hebreeuws-Engelse en het Ivriet Nieuwe Testament. Natuurlijk zijn we weer in de auto gestapt en met extra Bijbels zuidwaarts gereden! Heel bijzonder en ‘dankbaar werk’ is ook onze rit naar Jeruzalem geweest. Daar hebben we namelijk Jiddische Bijbels bezorgd. Zal het Evangelie ook de Jiddisch sprekende ultraorthodoxe Joden bereiken? Wij bidden ervoor, en vragen u hetzelfde te doen.

De voortgang

Na een dienst op sjabbat ontmoeten we een naar Amerika geëmigreerde Koreaan. Deze broeder is regelmatig in Israël om het Woord te verspreiden. Wij laten hem de nieuwe uitgaven van Israël en de Bijbel zien. Wat blijkt? Hij gebruikt ze al! Regelmatig haalt hij de Nieuwe Testamenten op bij The Bible Society, die ze op voorraad heeft. We hebben God gedankt voor de glimp die Hij ons heeft gegeven van de voortgang van het werk in Israël.

In een andere dienst doet een aantal jongeren verslag van hun reis naar Peru en India. Het blijkt dezelfde groep te zijn die andere werkers in september hebben ontmoet bij Jews for Jesus in Tel Aviv.  Zij hebben veel Israëlische backpackers gesproken en Nieuwe Testamenten kunnen weggeven, de backpackbijbels van Israël en de Bijbel! Die ochtend spreekt de voorganger overigens over Romeinen 1:16: “Want ik schaam mij niet voor het Evangelie van Christus, want het is een kracht van God tot zaligheid voor ieder die gelooft, eerst voor de Jood, en ook voor de Griek.” De preek is een enorme bemoediging voor ons, omdat wordt benadrukt dat je het Evangelie alleen kunt delen in afhankelijkheid en in de kracht van God. Niet wij, maar Hij!

Met de Bijbels in de natuur

We besluiten om vooral naar de natuurparken te gaan, omdat wij het idee hebben dat de hier aanwezige Israëli’s relaxter zijn en meer tijd hebben voor een praatje. Onze eerste ontmoeting is bepaald geen opsteker. We komen in contact met een jong stel dat hun éénjarig huwelijksjubileum viert. Als ‘love gift’ bieden we hen een Ivriet Nieuw Testament aan. Welwillend pakken ze het aan. We praten nog even door over de inhoud en lopen dan weer verder. We zijn echt heel blij! Want zo’n eerste Nieuwe Testament weggeven, is toch altijd weer een enorme drempel.

Maar als wij even later langs de plek wandelen, is het echtpaar vertrokken en ligt het Nieuwe Testament ‘eenzaam en alleen’ op het bankje. Zijn ze hem vergeten of hebben ze het niet aangedurfd om de Bijbel mee te nemen? Het is immers een verboden Boek en roep je daarmee geen onheil over je af?

Nog een beetje ontgoocheld ontmoeten we een grote groep uit een mosjav (een coöperatieve landbouwnederzetting; lijkt op een kibboets) die in het park een picknick hebben. Het lukt ons niet echt om contact te krijgen en met hen over de Messias en de Bijbel te spreken. Toch hebben we wel aan één man een Nieuw Testament kunnen geven.

God geeft de momenten

Gelukkig ervaren we op andere dagen hoe God openingen geeft! Zo hebben we bij een aantal recepties van de parken Nieuwe Testamenten kunnen achterlaten. Zelfs als er maar weinig bezoekers in een park zijn, zorgt de Heere voor ontmoetingen. We denken dan aan het echtpaar uit Tel Aviv of het stel uit Haifa: zij hebben nu een Nieuw Testament. Soms is een park juist overvol, omdat er veel schoolkinderen zijn. Ook dat biedt kansen, want dan kunnen we aan de achtergebleven buschauffeurs Bijbels aanbieden. Zij moeten toch wachten en hebben dan tijd voor een praatje. Alle tijd hebben ook de drie dames die samen een dagje uit zijn. Op het moment dat we hen een Nieuw Testament willen aanbieden, zien we dat er een orthodox echtpaar op ons let. We besluiten even te wachten. Gelukkig komen we de drie vrouwen later weer tegen en kunnen we hen alsnog in alle rust een Nieuw Testament aanbieden, die ze blij en verrast aannemen!

In een van de parken ontmoeten we ook een parkwachter die boeddhist blijkt te zijn, een zogeheten ‘BuJew’. De Israëli vertelt dat hij zelfs een aantal maanden in Thailand in een boeddhistisch klooster heeft gewoond. “Dan ben je wel een zoeker naar vrede”, is onze reactie, “Weet je, wij hebben voor jou een boek over echte vrede.” Op onze vraag of hij het Nieuwe Testament wel eens heeft gelezen, volgt een ‘nee’. Dan zegt de man: “Maar ik wil het wel.” Verbaasd en blij neemt hij een Nieuw Testament aan. Even later rijdt hij ons uitbundig zwaaiend voorbij. Bidt u met ons mee dat deze zoeker uiteindelijk uitkomt bij Jesjoea, die onze Vrede is?

“Wat ben je aan het lezen?”, vragen we aan de vrouw. Ze laat ons haar boek zien; het blijken de Psalmen te zijn. “Dan hebben we iets voor jou, ook het Woord van God”, zeggen wij. Wanneer de vrouw ziet dat het een Nieuw Testament is, wil ze het aanvankelijk niet aannemen. We vertellen haar dat ook de Psalmen al spreken over Jesjoea. “De Psalmen raken me altijd”, aldus de vrouw, “Ik zal eens kijken of het Nieuwe Testament dat ook doet.” Hierna opent ze de Bijbel en leest: “Wie veel vergeven is, heeft veel lief en aan wie weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.” Ze sluit de Bijbel weer en zegt: “Ik hou hem.”

Beste lezer, een van de namen van de Heere Jezus is: Immanuel. God met ons. Hij was erbij in Israël en dat hebben we heel duidelijk mogen ervaren.