‘Many happy returns’ wenst de verkoopster mij. Ja, het is een toepasselijke wens voor de boemerang die ik net bij haar heb gekocht. Maar zelf denk ik meteen aan het doel van onze reis. Tenslotte vertellen we overal dat we de Bijbel willen teruggeven aan het Joodse volk. In dat opzicht hoop ik inderdaad op veel vrolijke terugkomsten!

De boodschap over het teruggeven van de Bijbel mogen we deze reis op veel plekken brengen. In dat opzicht verloopt de reis compleet anders dan wij gewend zijn. Waar we normaal gesproken vooral Joodse mensen spreken, en daarnaast een aantal lokale gelovigen, is het dit keer precies andersom.

De Australische Della heeft in de maanden voorafgaand aan onze reis haar complete netwerk aangeschreven. Op basis van de reacties heeft ze een reisschema voor ons samengesteld. In ruim twee weken rijden we 4300 km langs de oostkust van Australië. Zo kan een dag bestaan uit 800 km rijden, vijf tussenstops voor ontmoetingen met gelovigen en ’s avonds een bijeenkomst in een gemeente. De meeste mensen die we ontmoeten, ontvangen Israëlische backpackers thuis, maar daarnaast spreken we ook evangelisten en werkers van andere organisaties.

Julie en Rosina

Aan het begin van onze reis ontmoeten we tijdens een bijeenkomst de 92-jarige Julie. Haar leeftijd is haar niet aan te zien, maar haar liefde voor de Heere Jezus wel! Ze heeft inmiddels 46 Israëlische backpackers in haar huis ontvangen. We kunnen ons goed voorstellen dat ze voor deze jonge mensen iemand met gezag is. Wanneer zij spreekt, proef je haar levenservaring, maar ook haar liefde en betrokkenheid. Ze vertelt ons dat haar gastenboek haar gebedslijst is. Elke dag bidt ze voor de Israëli’s die ze te gast heeft gehad.

Aan het einde van diezelfde bijeenkomst komt Rosina met haar kinderen binnen. Ze heeft maar weinig tijd, maar we zijn blij dat ze toch gekomen is. Tijdens de coronalockdown heeft ze samen met haar man Israëli’s opgevangen die niet meer weg konden. In twee jaar tijd hebben ze 40 backpackers in huis gehad. Hierdoor heeft ze onder backpackers zo’n goede naam opgebouwd dat ze nu door hen benaderd wordt met allerlei vragen. Ze heeft zelfs al Bijbels gekocht en weggegeven, maar die waren eigenlijk te groot. Ze is dus enorm dankbaar voor de backpackbijbel die precies bij haar gasten aansluit.

Een bekende Israëli

Als we na een dag rijden bij een samenkomst arriveren, komt Tim in zijn enthousiasme meteen naar ons toe: “Kunnen jullie mij helpen? Ik wil op het raam van mijn winkel een sticker met de mededeling in het Hebreeuws dat ze binnen een cadeau kunnen krijgen.” Dat cadeau is natuurlijk de Bijbel!

Tim heeft meer enthousiaste verhalen. Zo heeft hij onder meer de zoon van een bekende Israëlische politicus te gast gehad,
al had hij dat tijdens het bezoek niet door. De jongeman reisde namelijk onder een andere naam. Pas een jaar later ontdekt een vriend van Tim in het gastenboek de schuilnaam. Terugkijkend beseft Tim dat de twee breedgeschouderde reisgenoten niet zijn vrienden waren, maar lijfwachten. Tim is blij dat hij hen in zijn onwetendheid heeft behandeld als iedere andere gast.

Rijdend kantoor

Door de vele uren op de weg doet onze huurauto ook dienst als kantoor. Tussen de koffers en Bijbels in zit Della continue te bellen over onze planning. Gelukkig maar, want door het volle programma hebben Christian en ik al genoeg aan het verwerken van de laatste ontmoeting en het voorbereiden op de eerstvolgende. Regelmatig moeten we Della vragen wat er de volgende dag op het programma staat.

Het is ook telkens een verrassing waar we mensen ontmoeten. Dat varieert van kerkzalen tot huiskamers, van terrasjes tot benzinepompen en zelfs een verjaardagsfeestje. Julianne heeft ons namelijk op haar verjaardag uitgenodigd. Als we ons verhaal doen aan haar vrienden en familie twijfelen we nog of we hier wel moeten zijn. Maar na afloop komt de een na de ander naar ons toe. Er gaan Bijbels naar een dokter die veel Joodse collega’s heeft, naar buren en ook weer naar gastgezinnen.

Kerstliederen

Het is voor ons een verademing om bij Peter en Christine aan te komen. Bij hen kunnen we een dagje tot rust komen. Toen ze hun huis bouwden, was het hun wens dat het een plek van gastvrijheid zou worden. Ze hebben dan ook een vleugel van hun huis ingericht om Israëlische gasten te ontvangen. Nu mogen wij daar gebruik van maken. Aan de keukentafel genieten we opnieuw van de verhalen. Het zijn er veel, want het is inderdaad een huis van gastvrijheid geworden. Na 200 Israëlische gasten zijn ze maar gestopt met tellen. Christine laat ons drie rijkelijk gevulde gastenboeken zien.

Peter vertelt over een aanvraag die ze vlak voor kerst kregen. Eigenlijk hebben ze geen ruimte, omdat ze met Kerst ook familie ontvangen. Maar het laat Christine niet los, en ze bedenkt toch een oplossing voor extra slaapplekken. Niet veel later zitten er drie Israëlische gasten bij hen aan het kerstdiner. En dat niet alleen … ze willen graag mee naar de kerstdienst! In typisch Australisch Engels vertelt Peter hoe ze uit volle borst de kerstliederen hebben meegezongen. Onze gedachten gaan naar de discussie in christelijk Nederland over het Evangelie brengen aan het Joodse volk. Hier vragen de Israëli’s zelf of ze mee mogen naar de kerstdienst …

En in zo’n dienst doen ze prachtige ontdekkingen. Een volgende gast, die vlak na Kerst aankomt, vraagt Christine meteen bij binnenkomst: “Weet jij wat Immanuël betekent? Onze vorige gastheer preekte in de kerstdienst over Jesaja.” Ja, dat weet Christine wel. En zo wordt het gesprek dat bij de vorige gastheer begonnen is, weer voortgezet door Christine.

Het zijn zomaar een aantal voorbeelden van de tientallen mensen die ons zo hartelijk hebben ontvangen. Bijna elke keer kregen we een gift toegestopt en werd er voor onze verdere reis gebeden. En die gastvrijheid die wij hebben genoten, ervaren de Israëli’s ook. Wat is het geweldig dat al deze Australiërs hun gasten nu ook een Bijbel kunnen aanbieden! Inderdaad, we kijken uit naar veel ‘happy returns’!