Van anti-Israëlisme naar antisemitisme

Achtergronden van de huidige ontwikkelingen in en buiten Israël

De gruwelijke pogrom van Hamas op 7 oktober 2023 zal Israëls geschiedenis ingaan als de - tot dan toe - zwartste dag sinds haar oprichting in 1948. De Israëlische bevolking verkeert nog steeds in shock, die ongetwijfeld voor velen in een levenslang trauma zal uitmonden.
Wie had trouwens kunnen bevroeden dat de veilige thuishaven, waar het volk na de inktzwarte Sjoa zo naar hunkerde, in existentieel gevaar zou kunnen komen?

Anti-Israëlisme

Als gevolg van de vreselijke ontwikkelingen in Israël en de Gaza-strook, breidt het anti-Israëlisme zich als een olievlek over de hele wereld uit. Goed bedoelde kritische kanttekeningen bij het Israëlische regeringsbeleid zijn natuurlijk legitiem, het begrip anti-Israëlisme raakt echter aan Israëls bestaansrecht. Hoe vaak wordt bij protestdemonstratie niet de leus gescandeerd “From the river to the sea Palestine will be free”? Anders gezegd, Israël, aangeduid als Palestina, zou ‘Judenfrei’ gemaakt moeten worden.
En dat brengt ons bij de islamitische visie op het land, waar Joden hooguit kunnen worden gedoogd als dhimmi’s, een onderworpen status met verplichting tot extra belastingbetaling waarmee de niet-islamitische inwoner een zekere mate van bescherming koopt. De religieuze component van anti-Israëlisme, blijkt ook uit artikel 6 van de Hamas’ doelstellingen: “Hamas streeft ernaar Allahs vaandel te planten op elke centimeter van Palestina, want onder de vleugels van de islam kunnen de volgelingen van alle religies samenleven in veiligheid en geborgenheid.” Maar dan natuurlijk met een dhimmi-status die een beperkte houdbaarheidsdatum heeft. In artikel 7 citeert Hams namelijk een overlevering van de profeet: “De Dag des Oordeels zal pas komen als de moslims de Joden bevechten en doden. Wanneer de Jood zich verschuilt achter stenen en bomen, zullen deze zeggen: “O dienaar van Allah, er zit een Jood achter mij. Kom, dood hem.” Was die ‘dag des oordeels’ tijdens de gruwelijke slachtpartij op 7 oktober in de perceptie van Hamasbeulen reeds aangebroken? Was het de uitlokkend factor die tot een mondiale chaos moest leiden en de komst van de Mahdi, de 12de Imam moest bespoedigen?

Antisemitisme

Antisemitisme heeft echter nog een extra dimensie en brengt ons bij de vraag hoe het te verklaren is dat het Israëlisch-Palestijns conflict wereldwijd de gemoederen zo heftig in beroering brengt, ongeacht religieus of politiek engagement? Is dat uitsluitend te duiden als massaal medeleven met de Palestijnse bevolking in Gaza? Als dat zo was, wat heel legitiem zou zijn, hoe verhoudt die grootschalige intense betrokkenheid en vermeend gekrenkt rechtsgevoel zich dan tot andere conflicten in de wereld? Denk aan regeringsleiders als Bashar al-Assad en Vladimir Poetin die duizenden onschuldige burgers op barbaarse wijze de dood injagen? Waar waren de grootschalige mondiale protestacties toen steden als het Syrische Aleppo of het Oekraïense Marioepol tezamen met hun burgerbevolking in de as werden gelegd? In het buitenland woonachtige Syriërs of Russen werden toch ook niet op de daden van deze regeringsleiders afgerekend? Vanwaar dat meten met twee maten? Het antwoord op die vraag is dat antisemitisme zich niet beperkt tot protest tegen een bepaalde religie, ideologie of regeringsbeleid van een land. Antisemitisme is de blinde haat tegen het volk, aan wie de God van de Bijbel Zich geopenbaard en verbonden heeft.

De Naam

Gods verbondenheid met Israël blijkt onder meer uit de vele beloften die Hij nog aan Zijn volk heeft uitstaan en de eeuwige liefde Die Hij voor hen koestert (Jer. 31:3).
Maar zeker zo belangrijk is het feit dat Hij Zich met Zijn Naam en daarmee met Zijn wezen aan Israël heeft verbonden. Behalve dat de Heere zo’n 200 keer in de Bijbel ‘de God van Israël’ wordt genoemd, krijgen Aäron en zijn zonen ook de opdracht om Zijn Naam op de Israëlieten te leggen (Num. 6:23-27).
En dat brengt ons bij het begrip ‘antisemitisme’, dat in feite anti sem is. Sem, in de betekenis van ‘naam’. Niet zomaar een naam, maar de godsnaam, JHWH, waarin God Zijn wezen aan Israël openbaarde en Zich in die Naam met Zijn volk verbonden heeft. Antisemitisme is dus meer dan alleen haat tegen het volk van Israël, het is bovenal haat tegen de God van Israël. Asaf onthult dat glashelder in Psalm 83, waarin Hij smeekt:

• “…wees niet stil, o God! Want zie, Uw vijanden tieren, wie U haten, steken hun hoofd omhoog” (vs. 2-3).
• Met als gevolg: “Zij beramen listig een heimelijke aanslag tegen Uw volk en beraadslagen tegen Uw beschermelingen” (vs. 4).
• Met als doel: “Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt” (vs. 5).
• Met als beweegreden: “… dezen hebben een verbond tegen U gesloten…” (vs. 6).
• En dan eindigt de psalmist met de woorden: “Laten zij beschaamd en door schrik overmand zijn tot in eeuwigheid, laten zij rood van schaamte worden en omkomen. Dan zullen zij weten, dat U – Uw Naam is HEERE! – U alleen de Allerhoogste bent over de hele aarde” (vs. 18-19).

Laten we bidden dat die dag spoedig mag aanbreken en Israël als volk de Naam van de HEERE in hun benauwdheid zal aanroepen. Want het zal zeker gebeuren zoals de profeet Joël heeft voorzegd: “Het zal geschieden dat ieder die de Naam van de HEERE zal aanroepen, behouden zal worden. Want op de berg Sion en in Jeruzalem zal ontkoming zijn, zoals de HEERE gezegd heeft, namelijk bij hen die ontkomen zijn, die de HEERE roepen zal.” (Joël 2:32)