Na de VAE heeft nu ook Bahrein de banden met Israël genormaliseerd. Weer een groot succes voor de Amerikaanse president Donald Trump, die als bemiddelaar is opgetreden. Volgens hem is het nog maar het begin, want “zo’n 9 Arabische landen gaan banden met Israël aankopen, ook de grote.”

Tijdens de ondertekeningsceremonie op 15 september jl. zei Trump dat de betrekkingen "een nieuw tijdperk in het Midden-Oosten" inluiden en dat er een grote stap is gezet naar een toekomst “waarin mensen van alle geloven... in vrede en welvaart samenleven.”

De banden aanhalen tussen Israël en de bondgenoten van de VS in het Midden-Oosten is een prioriteit van Trump. Zijn strategie is erop gericht om Iran, vijand van Washington en van Jeruzalem, in het gareel te houden.
De nieuwe deals, zoals zaken-president Trump ze blijft noemen, hebben forse consequenties voor de machtsverhoudingen in het Midden-Oosten. Er manifesteert zich een duidelijke scheidslijn tussen het soennitische blok, de VS en Israël enerzijds en aan de andere kant het sji’itische Iran en bondgenoten.
Vooralsnog houdt Saoedi-Arabië zich op de vlakte. Maar duidelijk is wel dat het Saoedische vredesplan uit 2002, erkenning van Israël door alle Arabische landen na terugtrekking uit de Westbank en een onafhankelijke Palestijnse staat, nu de prullenbak in kan.
De Saoedische positie is ook anders dan die van de kleinere staten. Zij zijn immers de hoeder van de islam.

Wie wel weer achteraan moeten sluiten, zijn de Palestijnse Arabieren. De man op straat heeft nog steeds sympathie voor de Palestijnse zaak, maar de meeste Arabische leiders niet (meer). Immers bij Israël valt wat te halen, bij de Palestijnen vrijwel niets.

Op de ondertekening van de akkoorden hebben de Palestijnen (lees: leiders) gereageerd op hun gebruikelijke manier: met raketten vanuit Gaza.